سندرم لوفرن (Löfgren syndrome) مجموعه‌ای از علائم است که تقریباً همیشه به سارکوئیدوز حاد اشاره دارد. علائم اصلی شامل اریتم ندوزوم (erythema nodosum) و لنفادنوپاتی هیلار (hilar lymphadenopathy) هستند. آرتریت (arthritis)، یووئیت (uveitis) و تب نیز به‌طور مکرر رخ می‌دهند. در موارد نادر، سل اولیه (primary tuberculosis) می‌تواند با لنفادنوپاتی هیلار و اریتم ندوزوم ظاهر شود. با این حال، حضور همزمان همه ویژگی‌های معمول سندرم لوفرن، به شدت نشان‌دهنده سارکوئیدوز است.

اپیدمیولوژی

سندرم لوفرن عمدتاً در بیماران زن از نژاد اروپای شمالی رخ می‌دهد. برخلاف سایر تظاهرات سارکوئیدوز، سندرم لوفرن معمولاً در عرض ۲ سال برطرف می‌شود و به ندرت عود می‌کند.

درمان

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) درمان معمول هستند و گاهی اوقات نیاز به سرکوب سیستم ایمنی (immunosuppression) وجود دارد.